Aperio στα λατινικά σημαίνει ανοίγω. Γι’ αυτό οι ρωμαίοι, στον μήνα που όλα ανοίγουν, έδωσαν αυτό το όνομα και τον αφιέρωσαν στη θεά Αφροδίτη. Ο τέταρτος μήνας του χρόνου βρίσκεται στο κέντρο της άνοιξης και γι’ αυτό ο λαός μας τον λέει και Ανοιξιάτη. Φέρνει και τις μεγάλες γιορτές της Λαμπρής και του Αη Γιώργη, γι’ αυτό ονομάστηκε και Λαμπριάρης ή Λαμπριάτης, καθώς και Αϊγιωργίτης. Στα μέρη που πρωτοβγαίνουν τα κεράσια, τον λένε και Κερασάρη.
Όπως ο Μάρτης έτσι κι ο Απρίλης είναι μήνας δίγνωμος: Από τη μια ο καιρός καλυτερεύει σταθερά, από την άλλη όμως δεν ξεχνάει να δείξει τα χειμωνιάτικα δόντια του με βροχές και χαλάζια. Η κακοκαιρία κάνει κακό στα σπαρτά, αλλά οι κανονικές βροχές είναι ευεργετικές αυτό τον καιρό, γιατί τώρα σπέρνονται καλαμπόκια, ρεβύθια, τριφύλλι, ρύζι, βαμβάκι, μελιτζάνες, σπανάκι, καρπούζια, πεπόνια κ.α. Έτσι οι γεωργοί περιμένουν με λαχτάρα τη βροχή που θα βοηθήσει να ξεπεταχτούν τα φυτεμένα. Το λέει άλλωστε και η παροιμία: «Αν ρίξει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σ’ αυτόν το γεωργό που ‘χει πολλά σπαρμένα». Το χαλάζι όμως είναι καταστροφή, γι’ αυτό σε πολλά μέρη προσπαθούσαν να το ξορκίσουν με το φως της ανάστασης και με μεγάλες φωτιές. Ο Απρίλης είναι επίσης μήνας με δυνατούς και ξαφνικούς ανέμους που παίρνουν τις σκηνές των τσιγγάνων, γι’ αυτό και κείνοι δεν αγαπούν καθόλου αυτό τον μήνα. Απαριθμώντας τους μήνες λένε «Φλεβάρης… Μάρτης… Μάης…».

Μα ο ποιητής λέει "έστησ' ο έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα".

Απρίλη ψεύτη...