Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Το ήξερε πως θα συμβεί μια μέρα
εκείνη η ρωγμή που κουβαλούσε
-πληγή που έβραζε, σιωπή που αιμορραγούσε-
θα τον θρυμμάτιζε για πάντα πέρα ως πέρα.
Τίναξε από πάνω του τη σκόνη
κι αμίλητος προχώρησε στο αγιάζι
τον βρίζαν' τα παιδιά πίσω απ' το Γκάζι
και κάποιος του 'ριξε νερό απ' το μπαλκόνι
Και τα σκυλιά κοιτούσαν δακρυσμένα
να χάνεται στης νύχτας τον πυθμένα
σαν κάποιος που ποτέ του δεν υπήρξε
αυτός που τόσο αγάπησε τον κόσμο...

4 σχόλια:

chrismos είπε...

Λελέβατον τραούδ' πα ποίος εν ατός ο στιχουργόν, γουρπάν;

theogrocer είπε...

Παντελής Ροδοστόγλου (Διάφανα Κρίνα).
Στίχοι και συγκρότημα με συγκρότηση, ένας ατέλειωτος, βαθύς λυρισμός. Κρίμα που σκόρπισαν...

Ανώνυμος είπε...

Δεν το ήξερα το τραγούδι.
Ωραίο. Και οι στίχοι βέβαια.
Πολύ σκοτεινοί. Ίσως γι΄αυτό μ΄αρέσουν περισσότερο.

theogrocer είπε...

Πεπερασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις...