Προς Θεσσαλονικείς, VΙΙ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Ξαπλωμένος στο ανάκλιντρο της ψυχανάλυσης καταγράφω κυνωνικά απωθημένα. Οι κουβέντες για το καλοκαίρι εξανεμίστηκαν, τώρα πια κάθε σοβαρός αρθρογράφος φλυαρεί για το πόσο ωραίος χειμερινός προορισμός είναι το μέρος όπου τον έστειλαν και την έβγαλε κούτρα. Τι όμορφα όλα, κανένα στραβό, πουθενά. Oh God, ζούμε στην Εδέμ!
Πέφτω μπρούμυτα στο ανάκλιντρο, ενάντια στη βία του ψυχαναλυτή που με θέλει ανάσκελα και λέω τα δικά μου. Αφού δεν μπορούμε να βυθιστούμε στις θάλασσες (τα ιπτάμενα δελφίνια άλλωστε δεν δρομολογήθηκαν ποτέ για να μας πάνε εκεί) ας βυθιστούμε στα τοπωνύμια τα οποία κρύβουν επίσης πολλές ομορφιές, πολλά μυστικά και πολύ κρύο –ως προς το χιούμορ- αν θέλετε. Ας ξεπεράσουμε τον αυνανισμό της Τ.Ε.Δ.Κ. (δεν μιλάω για την Τοπική Ένωση Δήμων – Κοινοτήτων αλλά για τα αρχικά Τηλεθέαση, Εγωπάθεια, Δανεισμός, Κατανάλωση), έστω και με τον –ασφαλώς προτιμότερο- αυνανισμό του νου, στο κρεβάτι του πόνου της ψυχανάλυσης:
Ασπροβάλτα: Ήρθε η ώρα να μετονομαστεί σε Μαυροβάλτα ή Κοκκινοβάλτα, για να την τζογάρουμε στο καζίνο, αφού –έτσι κι αλλιώς- η Εγνατία οδός την έθαψε.
Σταυρός: Να διευκρινιστεί αν είναι αγκυλωτός και τι σχέση έχει ο κάτοικός του με τον αγαπημένο Σταυριανό (τον συνθέτη).
Ιερισσός: Ieri sos που στα ιταλικά σημαίνει “χθες sos” γιατί δεν είχε στον ήλιο μοίρα. Oggi (σήμερα) όμως, για πήγαινε να πληρώσεις…
Κριαρίτσι, Πλατανίτσι, Καλαμίτσι: Μόνο το αρνίτσι μπίτσι λείπει.
Πολύχρονο: Πόσα χρόνια είναι εκεί; Γιατί Πολύχρονο, γιορτάζει;
Κρυποπηγή: Θα προτιμούσα Κρυοπυγή (κρυόκωλη) μ’ αυτές που είδα να περιφέρονται εκεί. Φιλικά θηλυκά πουθενά.
Πόρτες: Υπάρχει κι αυτό το τοπωνύμιο, πριν τη Νέα Ποτίδαια, σε αντίθεση με τα άλλα ταβλοπαιχνίδια (πλακωτό, φεύγα) που παρόλο αυτολεξεί γίνονται παντού, δεν υπάρχουν πουθενά.
Μηκύβερνα: Βρίσκονται μετά τις Καλύβες και –λόγω ονόματος- θα μπορούσαν να είναι η χαρά των αντιεξουσιαστών, απαλλάσσοντάς τους από το ρόλο του οπτοπλινθορίπτη, καδρονοφόρου και βιτρινοθραύστη όπως τους βάφτισε ο απολεσθείς νονός Byron.
Καλύβες: Ε, όχι και Καλύβες! Παλατάκια καλύτερα…
Μυρωδιά καλοκαιριού. Τέτοια τοπωνύμια έχει ο όμορος νομός της Χαλκιδικής. Φτάνεις νικητής στη Νικήτη μέσα σε ουρές τριών χιλιομέτρων κι αφού έχεις ξεφύγει από τον σαφή σεξουαλικό υπαινιγμό που περιέχουν τα Μου(δα)νιά και τα Φλογητά. Ένας έκφυλος φίλος μου έλεγε διάφορα για πολλά τοπωνύμια, αλλά δεν είναι της ώρας. Της ώρας έχουμε μόνο σουβλάκια και μπιφτέκια, όπως λένε και οι σουβλατζήδες. Σουβλακείες! Αυτά λοιπόν που έλεγε ο φίλος, είναι μαγειρεμένα μέσα σε ανήσυχα μυαλά – χύτρες ταχύτατης και οξείας σκέψης, σε ανθρώπους που προτιμούν να παίζουν με το πνεύμα τους αντί να παίζουν με κινητά, με τηφλεκοντρόλ, πούλια ή πουλιά.

("Εξώστης - Θεσσαλονίκη)