Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

…για τη ζωή που φεύγει
…τις ήττες και την ευτυχία
…τα ανεκπλήρωτα αλλά και πραγματωμένα όνειρα
…για τη φονική «piccolo» που από παιδί είναι πάντα πάνω μου…

3 σχόλια:

chrismos είπε...

"και φεύγει ο αιώνας, τώρα, τσακισμένος, παραμιλάει γέρος και τρελός",
φεύγει, κρατώντας μια τρύπια σημαία. Την παραδίδει στο "Μεγάλο αδερφό" και πεθαίνει, αμίλητος. Εκείνος την πετάει στο τζάκι, ανάβει ένα πούρο και ξαναγυρίζει αργά στη high resolution ιστοσελίδα τής Wall Street. Στην άλλη άκρη του πλανήτη, μέσα στη ζούγκλα της Βιρμανίας, δύο δωδεκάχρονα παιδιά αποφασίζουν ότι αυτή δεν είναι ζωή για να τη ζήσει άνθρωπος. Πού να προσευχηθούμε;

Δεκέμβριος 2000
Χάρης - Πάνος


Έτσι υπογράφουν οι Κατσιμιχαίοι το CD [τρύπιες σημαίες], απ' όπου και η τραγουδάρα του εξαιρετικού βιντεακίου.
Οι Αφοί στήνουν άψογα τις μπαλάντες τους, κάποιοι στήνουν άψογα βιντεάκια κι εμείς στιμμένοι σαν πικωλολεμονόκουπες, να ξεφυσάμε...
Κι ύστερα σου λέει... "Φύσα αρμονικά!"
ΕΥπίΚΟΛΟ είναι;

Ανώνυμος είπε...

Με κάλυψε ο Χρήστος.
Το τραγούδι μοιάζει σα να το έγραψε ο γιός αυτού που πριν χρόνια έγραφε "που να σε κρύψω γιόκα μου να μη σε βρίσκουν οι κακοί..."

theogrocer είπε...

Να είστε καλά παιδιά (με δύο έννοιες: α. να είστε καλά, παιδιά και β. να είστε καλά παιδιά)...