Προς Θεσσαλονικείς, ιβ΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Συνεχίζουμε το δεκαπενθήμερο πρεστίζ, το δια τύπου πείραγμα (press – tease). Αρχή δια του παραμυθιού σήμερα, διότι κάποιος ξανάνοιξε τη βυζαντινή κερκόπορτα, κάποιος κερκοπίθηκος των κερκίδων, απ’ αυτούς που χοροπηδούν σε κάθε σελίδα της ιστορίας. Στο βυζαντινό του Χίλτον this time, με την μετενσάρκωση του Παλαιολόγου να δεσπόζει εκ δεξιών, διατηρώντας το όνομα Κωνσταντίνος ίνα μην διαταραχθεί η ομοιομορφία των μαρμαρωμένων της Κόκκινης Μηλιάς (που μπορεί να είναι και μπλε συκιά ή ροζ μουσμουλιά). Οι σαλτιμπάγκοι της ιστορίας σοβάρεψαν μπρος στον κίνδυνο, κουνάνε δήθεν στωικά τα ομοιόμορφα κοντοκουρεμένα κεφάλια τους και κρατάνε αποστάσεις από τον ιθύφαλλο αυλικό που κατελήφθη από το καινό δαιμόνιο της επανίδρυσης του κράτους εκ του ασφαλούς (ass-φαλλούς). Ο Καίσαρ ταξίδεψε πιο πέρα από την Καισάρεια για να μην βλέπει την καισαρική τομή που ώδινεν μυν και έτεκεν όρος, κατ’ αντιστροφή της πλαστογραφημένης ιστορίας. Επιστρέφοντας (χωρίς να ρισκάρει μετάβαση στη Βεγγάλη όπου αι τίγρεις κυκλοφορούν ελεύθερες) αναμμένος από τα μπαχαρικά του Sheraton (για το ξενοδοχείο λέω, το κέρατόν μου…), είδε πως το ασφαληστρικό, το σκοπιανό και όσα θυμήθηκαν ξαφνικά, δεν περνάνε πια. Ακόμα και αναψηλάφιση της δίκης του Σωκράτη να επιχειρούσαν, τα dvd είναι πιο βαριά. Ακόμα και από τα μπαχαρικά, τόσο βαριά όσο και τα ρωσικά άρματα μαζί με τον αγωγό... Λίγο πριν την ώρα που η εφημερίδα «Πρώτο Θε» (χωρίς το μα πλέον) θα μονοπωλούσε την επικαιρότητα, αυτή την μαύρη ώρα διάλεξε ο Πριάπειος Ζευς να μεταμορφωθεί σε dvd και να γεμίσει ιούς το λειτουργικό, πηδώντας του την motherboard και την βεράντα. Καλυπτόμενος από τη δημοσιογραφική μου ιδιότητα και με τη δημοσιογραφική ταυτότητα στο στόμα, δεν θα αποκαλύψω πόσα μεγάλα δαγκώματα (mega-bites, δήγματα-δείγματα) είχε το dvd (ντε βε ντε στα κουτοφράγκικα, ντου βουντού στο παρά τα χιονοδρομικά κέντρα ηπειρωτικό Ελλάντα), ούτε αν τα φημολογούμενα cd είναι γύφτικα (cd-rom). Στο κάτω-κάτω, «αλλού είναι τα αληθινά κι αλλού σκαλίζουνε», που λέει κι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου.
Κλείνουμε με κάτι άσχετο, το μέγιστο κουφό που ακούω τελευταία καίτοι σε ηλικία εμφράγματος: Έι τι εμ λένε όλο και περισσότεροι το ΑΤΜ! Τι αγραμματοσύνη και τι ξενομανία είναι αυτή; Αυτόματη Ταμειολογιστική Μηχανή είναι, διάολε!..

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)