Αυτό που θέλουμε, είναι ο θρίαμβος της αγάπης και της ελευθερίας. Μήπως αυτό σημαίνει ότι αρνούμαστε να χρησιμοποιήσουμε βίαια μέσα; Όχι βέβαια. Τα μέσα που χρησιμοποιούμε είναι εκείνα που μας επιτρέπει ή μας επιβάλλει η κατάσταση. Είναι αλήθεια ότι θα προτιμούσαμε να μην πειράξουμε ούτε μια τρίχα από τα μαλλιά κανενός. Θα θέλαμε να σταματήσουμε όλα τα δάκρυα και να μην προκαλέσουμε ούτε ένα καινούργιο δάκρυ. Είναι όμως γεγονός ότι πρέπει να αγωνιστούμε μέσα στον κόσμο όπως είναι, γιατί αλλιώς είμαστε καταδικασμένοι να μείνουμε αναποτελεσματικοί ονειροπόλοι. Καταλαβαίνουμε πως μπορεί μέσα στον πυρετό της μάχης, μερικοί άνθρωποι από φύση καλόκαρδοι μα που δεν έχουν προετοιμαστεί με μακρόχρονη ηθική εκπαίδευση –πολύ δύσκολη υπό τις παρούσες συνθήκες- να χάσουν από τα μάτια τους το στόχο που πρέπει να επιτευχθεί και να δουν τη βία σαν αυτοσκοπό. Κι έτσι να αφήσουν τον εαυτό τους να παρασυρθεί σε άγριες υπερβολές. Άλλο πράγμα όμως το να καταλαβαίνουμε και να συγχωρούμε κι άλλο το να συστήνουμε. Δεν εγκρίνουμε ούτε ενθαρρύνουμε ούτε μιμούμαστε τέτοιες πράξεις. Πρέπει οπωσδήποτε να δείξουμε αποφασιστικότητα κι ενεργητικότητα, πρέπει όμως να προσπαθήσουμε να μη χρησιμοποιήσουμε περισσότερη βία από την απολύτως απαραίτητη. Πρέπει να είμαστε σαν τον χειρούργο που κόβει όταν πρέπει, μα που αποφεύγει να προκαλέσει ανώφελο πόνο. Κοντολογίς, πρέπει να μας καθοδηγεί η αγάπη για την ανθρωπότητα, για ολόκληρη την ανθρωπότητα.Το μίσος δεν γεννά αγάπη. Με το μίσος δεν μπορούμε να ξαναχτίσουμε τον κόσμο. Υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι που γοητεύονται από την ιδέα της τρομοκρατίας. Κατά τη γνώμη τους η γκιλοτίνα, τα εκτελεστικά αποσπάσματα, οι σφαγές, οι εκτοπίσεις και οι φυλακίσεις είναι ισχυρά και απαραίτητα όπλα της επανάστασης, ενώ επισημαίνουν ότι αν τόσες πολλές επαναστάσεις απέτυχαν, αυτό οφείλεται στην καλοσύνη και την αδυναμία των επαναστατών που δεν προέβησαν σε διώξεις, καταπίεση και δολοφονίες ευρείας κλίμακας. Πρόκειται για μια προκατάληψη που κυριαρχεί σήμερα σε κάποιους επαναστατικούς κύκλους, που έλκουν την καταγωγή τους από τη ρητορική και την ιστορική διαστρέβλωση των απολογητών της μεγάλης γαλλικής επανάστασης. Η τρομοκρατία υπήρξε ανέκαθεν όργανο της τυραννίας. Στη Γαλλία υπηρέτησε τη ζοφερή τυραννία του Ροβεσπιέρου και άνοιξε τον δρόμο στον Ναπολέοντα… Όσοι πιστεύουν στην απελευθερωτική και επαναστατική αποτελεσματικότητα της καταστολής και της αγριότητας, έχουν την ίδια οπισθοδρομική νοοτροπία με τους νομικούς που πιστεύουν πως τα εγκλήματα μπορούν να προληφθούν και ο κόσμος να βελτιωθεί ηθικά μέσω της επιβολής βαρύτατων ποινών. Η τρομοκρατία -όπως και ο πόλεμος- ξυπνά αταβιστικά και πολεμοχαρή αισθήματα και αναβιβάζει στις ανώτερες θέσεις τα χειρότερα στοιχεία του πληθυσμού. Αν για να νικήσουμε θα χρειαζόταν να στήσουμε αγχόνες στην κεντρική πλατεία, τότε θα προτιμούσα να χάσουμε…
Errico Malatesta – 17 Αυγούστου 1892
20 σχόλια:
Καυτά ερωτήματα και διλήμματα...
Ειδικά με την ανατροπή που φέρνει η τελευταία πρόταση (το άγχος της αγχόνης)
1.- Ποιά είναι τα όρια ανάμεσα στην αποδεκτή και μη αποδεκτή (επαναστατική) βία;
2.- Ποιοί τα θα βάλουν; και μετά από ποιά εκπαίδευση στην επαναστατική ηθική;
3.- Μήπως οι Ροβεσπιέροι (ή οι κόκκινοι Χμερ) ήταν απότοκα ενός στείρου ρεβανσισμού και όχι μιας γνήσιας ταξικής συνείδησης; (που χωρίς αυτή, το κίνημα ενσωματώνει τον αταβισμό στο DNA του)
4.-Μήπως αυτές οι θεωρίες αφορούν σε λαούς με υψηλό μέσον όρο ταξικής συνείδησης και άρα όχι στο δικό μας;
5.-Μέχρι τότε τί κάνουμε;
6.- Ο Ρασούλης έγραψε: "Πατρίδα μου είναι η είδηση πως ήρθε η συνείδηση". Πόσο άδικο έχει;
Πολλά, λοιπόν, τα καυτά ερωτήματα και διλήμματα, που είχαν πονοκεφαλιάσει ακόμα και τον ίδιο το Μαλατέστα*.
*mal a testa=πονοκέφαλος (ή κάτι τέτοιο)
Α' σπάρου ναι θέση κει
έβγε νήσσα, να γνώστες...
????????
Περιμενω τοποθετήσεις.
Ερώτηση σε chrismo.
Πως ορίζεται η ταξική συνείδηση.
Τα κριτίρια της είναι μόνο οικονομικά?
Τελικά σκέφτομαι σοβαρά να γυρίσω το blog σε... ιχθυοκαλλιέργειες. Μιλάμε και για γ@αμώ τους ψαρότοπους, η χαρά της αλιείας!
Δόκτορα Jekyll (Ξανθή Καλάθη) γιατί εμφανίζεστε ως μίστερ Hyde Δη μύτ' ρις;);
Συμφωνώ απόλυτα με το κείμενο, αλλά δηλώνω αδυναμία να απαντήσω σε οιποιαδήποτε απο τις ερωτήσεις του chrismos.
Φίλε Τζίμη,
Η ταξική συνείδηση δεν είναι δα και καμιά τόσο θεωρητική ή δυσνόητη έννοια, ώστε να χρειάζεται μετάφραση. Αλλά αφού με καλείς, προτιμώ να μην υπεκφύγω.
Προσωπικά, λοιπόν, την καταλαβαίνω σαν τη συνειδητοποίηση της ηθικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής θέσης μας μέσα σε μια κοινωνία, που (δυστυχώς) είναι χωρισμένη σε τάξεις.
Προφανώς τα κριτήρια δεν είναι ΜΟΝΟ οικονομικά, αφού η ταξική συνείδηση προϋποθέτει γνώση και κατανόηση όλων των αναγκών και συμφερόντων όλων των υπολοίπων μελών της (ίδιας) τάξης, καθώς και την έμπρακτη αλληλεγγύη τού κάθε μέλους προς τα υπόλοιπα.
Π.χ. ένας μεγαλοαστός κάλλιστα μπορεί να έχει ξεκάθαρη ταξική συνείδηση, αν προασπίζει τα συμφέροντα της μεγαλοαστικής τάξης και μάχεται για τη διατήρηση των προνομίων της, ακόμα κι αν πρέπει να υιοθετεί τις πλέον ανήθικες και αμοραλιστικές μεθόδους για την καταπίεση και εκμετάλλευση των υπολοίπων τάξεων.
Αντίθετα, ο βιομηχανικός εργάτης ή ο μισθωτός (ή οποιοσδήποτε εργαζόμενος) που αγκομαχάει για τον άρτον τον επιούσιον, αλλά ψηφίζει π.χ. ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δεν έχει ταξική συνείδηση, αλλά είναι και θύμα της αστικής κυρίαρχης ιδεολογίας (βλ. American dream), που λέει:
"Που θα πάει; κάποια μέρα θα "βρω την άκρη" για να πιάσω την "καλή" και τότε...δεν πά' να χεστεί ο κόσμος όλος!"
ή -στην καλύτερη περίπτωση- λέει:
"Δόξα τω θεώ, τη βγάλαμε και σήμερα. Για αύριο, έχει ο θεός· πάντα υπάρχουν ευκαιρίες στη ζωή. Εξ άλλου εγώ θα βγάλω το "φίδι απ' την τρύπα";;;
...........................
Φίλε μου, είδες πως δεν χρειάστηκα κανένα μαρξιστικό τσιτάτο (όσο κι αν το περίμενες) και άφησα να μιλήσει η ψυχή μου.
LP ζω ναοί μουνα σα fish.
(επειδή τέτοιες ερωτήσεις σηκώνουν πολύ φλυαρία - κι εγώ είμαι επιρρεπής- παρακαλώ απόφυγέ τες.
π.χ. θα μου απηύθυνες ερωτήσεις αν ήμουν σαν τον solomantzaro εύστοχος μεν, λακωνικός δε;;;
Άσε που ξοδεύουμε και τις σελίδες του μπλογκ και κάποτε ο theo θα πρέπει να προσθέσει κι άλλες με συρραπτικό...)
@Solo,
μια καλή γνώμη είν' αυτή
πες την κι ας πέσει χάμω,
πες την κι ας πέσει χά-α-α-μω
Παλάτια χτίζουν οι αστοί
κι εμείς πάνω στην άμμο
κι εμείς, Πάνο, στην ά-α-α-μμο...
(ούτε βαθμολογώ, ούτε κρίνω. Πόσο μάλλον που όχι μόνο δεν ξέρω τις απαντήσεις, αλλά περιμένω να μάθω και κάτι...)
Πρόβλημα με το Google τίποτα άλλο πονηρέ!!!!
Θέσεις ρε πάρτε θέσεις !!!!!!
Το blogάκι ε hip όλες σελίδες, μύσται να χωρεί έσται.
Solo, δε έχεις καμία αδυναμία με τόσες ρακές, α κώμα κι αν τις ήπιες ξεροσφύρι.
Πωλεί ωραία τάπα ρε θέσε ο Chrismos. Ω σόγια το "πόνι ρε" της πρώην Ξανθής, απ' λάμια διευκρίνιση ή ταν.
Με απλά λόγια είναι καθαρά θέμα ηθικής και όπως ορίζεται αυτή πάντα με γνώμονα την καταπολέμηση της αδικίας .
Ερώτηση.Έχουμε την περίπτωση κάποιου ανθρώπου ας τον χαρακτηρίσουμε θρήσκο που οι ηθικές του αρχές είναι όχι απλά παράδειγμα αλλά πρώτυπο αλλυλεγγύης .
Είναι από την άλλη φορέας και οπαδός μιας κατάστασης το δόγμα που αντιπροσωπεύει που από την φύση του είναι σφόδρα αντιδραστικό.
Τι είναι ο παραπάνω?
Κάνω λογοπαίχνιο στην ουσία .Γιατί έχω την άποψη πως ο διαχωρισμός και η ταυτοποίηση μέσω της ταξικής συνείδησης δεν είναι επαρκής και πολλές φορές λειτουργεί ως δικαιολογία καταπίεσης.
Άραγε ο επαναστάτης γόνος μεγαλοαστικής τάξης δεν έχει στην ουσία εκμεταλευθεί την άνεση που του έδωσε η τάξη του να αποκτήσει υλικά και πνευματικά αγαθά (κλοπή) άσχετα εάν είναι φορέας επαναστατικών αντιλήψεων και πράξεων.Αυτός που ανήκει?
Όταν θα τελειώσει η επαναστατική του δράση θα γυρίσει στην ασφάλεια του σπιτιού του σε αντίθεση με τον ταπεινό που το πολύ πολύ να πάει στην δουλειά του σκεπτόμενος εάν θα είναι αύριο άνεργος.Η ασφάλεια του ενός είναι η ανασφάλεια του άλλου. Έτσι δεν θα πρέπει με ευκολία να τους κακοχαρακτηρίζουμε.
Όταν ζεις μέσα στα σκατά πως να γίνει πάντα σκέφτεσαι μια φυγή .
Μήπως θα μας χαλούσε να είμασταν τώρα σε ένα ωραίο σαλέ με δίμετρα καλό κονιάκ και έξω να χιονίζει ?
Δεν νομίζω.
Εντάξει ο ταπεινός πάντα είναι σε αντίθεση με τον αστό επανανστάτη η εκπροσώπηση της αντίδρασης με την απραξία του αλλά ας του δώσουμε και ένα άλλοθι για το γαμώτο.
Θα χαρακτήριζα ατυχέταστο το παραδειγματάκι με το αμερικανάκι που κυνηγάει το όνειρο .
Ε όχι και να χιονίζει έξω, αυτό δεν μπορώ να το δεχτώ!
Πέρα από τα αστεία, η προσέγγισή σου είναι αξιοπρόσεκτη και μάλλον βάζει σε σκέψεις.
Ναι, με προβληματίζει ο θρήσκος οπαδός ενός δόγματος σφόδρα αντιδραστικού, που είπε να πάει μια εκδρομή κι αποκλείστηκε από τα χιόνια σ' ένα σαλέ με δίμετρα κονιάκ...
Για 'να πότην αλήθεια, περδεύτηκα...
Δ' ΕΒΓΑ ζεις, ακρίδες τω ΗΠΑ;
Αγάπα το κελί σου
τρώγε το φαΐ σου
διάβαζε πολύ...
Τζίμη,
Υπάρχουν κάποιοι χαρισματικοί τύποι (εγώ τους ζηλεύω) που κάνουν τα πράγματα πολύ απλά. Π.χ. δες αυτό το εξαιρετικό 8-λεπτο βιντεάκι:
http://www.youtube.com/watch?v=Nqzz2yMxkCE
χρησιμοποιώντας τακτικά το pause για να προλαβαίνεις KAI τη μετάφραση KAI τα εύστοχα cartoons.
Πολύ ωραία . Έχουμε λοιπόν ένα δίπολο.
Από την μια η εξουσία όπως υπάρχει με την σημερινή της μορφής και ονομάζεται οικονομική ολιγαρχία και από την άλλη όλοι οι άλλοι!!!
Λογικά και οι μεν και οι δε πρέπει να έχουν την ανάλογη ταξική συνείδηση.Ακόμη και ο γιατρός που έχει χάσει το φωτοστέφανο του επαγγελματός του και μετράει μόνο ως μηχανή παραγωγής χρήματος για το δικό του αφεντικό.
όλοι ο άλλοι ανήκουν στην αντίπερα όχθη και να μην τρώνε όπως λες το κουτόχορτο της αμερικανιάς του αμερικάνικου όνειρου "που θα πάει θα τα κονομήσω κάποτε και θα ξεφύγω"
Τα δέχομαι όλα αλλά τα θεωρώ απλούστευση και επιμένω στην ερώτηση που μάλλον δεν τεθηκε σωστά.
Σύμφωνα με τον Μαλατέστα θα πρέπει να υπάρχει και ηθική έτσι ώστε να μην καταντήσει η όποια επανάσταση σαν τα μούτρα τους (αστοί) αλλιώς γιαυτόν δεν έχει νόημα (ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα) αν κατάλαβα καλά.
1 Αυτός λοιπόν που είναι στην από δω πλευρά με τους καλούς και δεν ξέρει την θέση του αλλά είναι ηθικότατος ενάρετος αγιος με λίγα λόγια αλλά δεν μπήκε ποτέ στην διαδικασία να ενταχθεί να υπερασπισθεί την τάξη έχει ταξική συνείδηση?
2 Ο παραπάνω πέρα από την ενάρετη ζωή του είναι και ταυτόχρονα οπαδός μιας θρησκευτικής αίρεσης ενός δόγματος (αντιδραστικός φορέας) σε ποιά κατηγορία ανήκει?
Μεγαλύτερη απλούστευση δεν μπορώ να κάνω συγνώμη .
Το άλλο παράδειγμα με τον αστό επαναστάτη δεν έχει απάντηση?
Σε ποιά κατηγορία ή καλύτερα ποιά είναι η ταξική του θέση ποιά η ταξική του συνείδηση?
Και αν αυτός πιστεύει ότι ανήκει στο προλεταριάτο (αδοκιμος όρος) στην πράξη έχει ισχύ αυτό όταν έζησε και μεγάλωσε με αγαθά που την υπαραξία τους την καρπώθηκε και αυτός θελημένα ή άθελα του?
Πάλι με ενθαρρύνεις να φλυαρώ:
1. ΟΧΙ!!!
ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ
να πηγαίνεις στην εκκλησία,
να κάνεις ελεημοσύνες,
να μην ενοχλείς κανέναν
να είσαι νομοταγής
(κ.ά. παρεμφερείς "αρετές")
για να έχεις ταξική συνείδηση.
Δεν μπορώ να το εξηγήσω περισσότερο, αλλά έννοιες όπως "ηθικός", "ενάρετος", "άγιος" κλπ. είναι ΤΟΣΟ ΣΧΕΤΙΚΕΣ, που δεν καθορίζουν ΟΥΤΕ την ποιότητα του ανθρώπου, ΟΥΤΕ φυσικά και την ταξική του συνείδηση.
2. Ο "ενάρετος" που η θρησκευτική του αίρεση του υπαγορεύει "να γυρίζει και το άλλο μάγουλο" στα χαστούκια των καταπιεστών του, ανήκει (άθελά του) στην κατηγορία των καταπιεστών.
3. Ο αστός επαναστάτης που παλινδρομεί, ίσως (κάποτε) να είχε ταξικά γυαλιά. Αλλά είτε του ράγισαν είτε τα έχασε (κατά πως λέει κι ο Μπρεχτ).
Η ταξική συνείδηση προϋποθέτει συνέπεια, σταθερή θέληση, μαχητικότητα και αυταπάρνηση στην υπεράσπιση των ταξικών συμφερόντων. Αλλιώς δεν μιλάμε για "Πάλη" αλλά για "Ζάλη" των τάξεων (που λέει κι ο Τζιμάκος)
Δεν ξέρω αν βοήθησα ή αν λέω ανω ισιες, αλλά τουλάχιστον αν τα πω κρίθηκα.
Δεν φλυαρείς εξάλου Ροτοντash pass στην πόλη.
Μια Χαρούλα (όχι Αλεξίου) τα λέει κατά βάση ο Chrismos.
Έχω την e-στύση ότι ίση ζήτηση cine his a test, OTE left έως χολή, ω!
ok, Ροτόντα σπάστην πόλη, αλλά έχω ξοδέψει επτά-στηλο και οίκος ή SHELL είδες Α4 στα σχολεια.
Ποιος θα mute απλοί Ρώσοι;
Βρε νάμα στέκα αλάνα φλυαρούμε!
Tα παραλές για το κόστος των σελίδων Α4 .Εξάλου αυτά τα υλικά για το φωτοτυπικό τα παίρνει ο σύλλογος Γ&Κ.
Ναι, αλλά το σχολείο, το φωτοτυπικό και την οικουμένη, τα έχτισε μαζί με τον Chrismos
Δημοσίευση σχολίου