Κι όχι αυταπάτες προπαντός.Το πολύ πολύ να τους εκλάβεις σα δυο θαμπούς
προβολείς μες στην ομίχλη
σαν ένα δελτάριο σε φίλους που λείπουν
με τη μοναδική λέξη: ζω.
«Γιατί» όπως πολύ σωστά είπε κάποτε κι ο φίλος μου ο Τίτος
«κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες
κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα».
Έστω.
Ανάπηρος, δείξε τα χέρια σου. Κρίνε για να κριθείς.
Μανόλης Αναγνωστάκης – «Επίλογος»
3 σχόλια:
Κι όμως! Οι (φαινομενικά) νηφάλιοι στίχοι του μεγάλου ποιητή κρύβουν μεγάλη δύναμη. Σαν εκτυφλωτικοί προβολείς μες στην ομίχλη.
Υπάρχουν κι άλλοι στίχοι του Αναγνωστάκη με τον ΑΚΡΙΒΩΣ ίδιο τίτλο: "Επίλογος"
Eγώ θα βαλω φυτίλια στο επίλογο με αφορμη τον... επίλογο "κρίνε για να κριθείς"
"πάλι καυγά εβάλανε τα γιασεμιά κι οι κρίνοι
γιατί μυρίζουνε αυτά κι όμορφοι είν' εκείνοι"
Chrismos, ω Ρέα Πάρο μύωση (δλδ: Η Πάρος γέμισε ποντίκια, Ρέα)
Solo, όλο feet Ηλία ίσε! Lee piss, ου μας (δλδ: Λι κατούρα, αλλά όχι εμάς. Και σε ελεύθερη μετάφραση: δεν μας κατουράς;).
Δημοσίευση σχολίου