Προς Θεσσαλονικείς νε΄ επιστολή φαύλου

Αδελφοί
Λοιπόν –«αφήστε με να ολοκληρώσω»- εξεδιώχθη εν μέσω χλεύης και αποστροφής ένας ακόμη παλαιός χρόνος, κατά πώς είθισται. Πρόκειται δια τον ίδιο εθνοσωτήριο χρόνο που προ 365 ημερών, εγένετο δεκτός μετά βαΐων, κλάδων, κωδωνοκρουσιών, πυροτεχνημάτων και λοιπών αρμοζουσών εις κρετίνους εκδηλώσεων. Οι μασκαράδες πανηγυριστές –που δεν έχει σημασία τι πανηγυρίζουν, αρκεί μόνο να υφίσταται πανήγυρις και τζερτζελές- χόρεψαν, σύρθηκαν στα τέσσερα, ξεσκίστηκαν, γκάριξαν και επανέλαβαν την ίδια ιστορία, χωρίς ίχνος συμμόρφωσης και παρά τις κατραπακιές. «Πάει ο παλιός ο χρόνος, ας γιορτάσουμε παιδιά» λέει το κυνωνικό νανούρισμα των επιχαιρομένων δια την πρόσθεση ενός ακόμη έτους εις την καμπούρα των και περαιτέρω προσέγγιση του τέλους των. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε δια (περίπου) δισχιλιοστή δεκάτη φορά από γεννήσεως Χριστού και δισχιλιοστή επτακοσιοστή εξηκοστή τετάρτη φορά από κτίσεως Ρώμης.
Υπεδέχθημεν λοιπόν εν έτος πουστη ρωμαϊκή γραφή είναι το «ΜΜΧ», προπομπός του 2011 (ΜΜΧΙ) πουστην ελληνική γραφή θα είναι το «Βια»! Καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει από τους έχοντες το μονοπώλιο της βίας, νούμερα ή με νούμερα, της γειτονιάς ή των ωραίων ορέων και του κάμπου.
Το έτος που είχε εννιά έφυγε, αφήνοντας πίσω τους ψαλιδόκωλους δια τους οποίους ο μήνας έχει εννιά καθ’ εκάστη. Ωστόσο, αποχωρώντας το 2009 (που ετραγουδήθη παρά Τουρνά, ως αναλύσαμε παλαιότερα και γνωρίζουν οι πιστοί Εξώστειοι αναγνώσται) φρόντισε να μας αφήσει κληρονομιά τα δύο μηδενικά του, που κατά ερευνητές εσχατολόγους και e-σκατολόγους συμβολίζουν το πρώτο το παρόν και το δεύτερο το μέλλον της επί του καναπέος κυνωνίας. Διεισδύοντας βαθύτερα στη σημειολογία, αριθμολογία, πομφολυγολογία και φιλολογία περί το νέο (φ)έτος, είναι προφανής Watson η κύρια έννοια που απεικονίζεται στο άθροισμα των ψηφίων του. Και βέβαια, καταδεικνύει τι έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι. Ενώ, γεγονός είναι ότι ο αριθμός 2010 καίτοι άρτιος, δεν σημαίνει ότι ταυτόχρονα δεν είναι και περιττός ως προς τις φρούδες ελπίδες τής εν υπνώσει εργατικής τάξης, που προ καιρού έχει πάει στον παράδεισο μέσω των τηλεναρκωτικών. «Dubito de omnibus, masturbo ergo sum» ψάλλει μέσα από το καρτεσιανό της φρέαρ.
Επαναλαμβάνουμε: Happy new ear μίστερ Σουφλιά! Happy new fear η εξουσία, happy new tear οι παραιτημένοι… Και κα’να χάπι για ν’ αντέξουν το happy new year οι υπόλοιποι…

("Εξώστης" - Θεσσαλονίκη)